Miesiąc październik jest miesiącem szczególnie poświęconym modlitwie różańcowej. W każdej parafii w tym czasie organizowane są nabożeństwa różańcowe, istnieją róże różańcowe, w których wierni odmawiają codziennie określoną tajemnicę i wypraszają szczególne łaski dla całej wspólnoty. Do odmawiania różańca nawoływała sama Maryja podczas wielu objawień i dała obietnicę, że kto będzie się modlił odmawiając różaniec, będzie ocalony i ocali świat od nieszczęść spowodowanych przez grzech.

Zachęcamy wszystkich do wspólnej modlitwy różańcowej.
Nabożeństwa różańcowe w naszym Sanktuarium odprawiane są w dni powszednie o godz. 17:00, w niedziele o godz. 15:30. W kaplicach w Ławnicy i Chrząstowie w te dni, kiedy jest Msza św.

Krótka historia modlitwy różańcowej

Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, wierni chwalili Boga, powtarzając różne modlitwy. Początkowo była to głównie Modlitwa Pańska. Przykładowo reguła benedyktyńska nakazywała braciom zakonnym odmawiać ją 150 razy dziennie. Ponieważ kult Najświętszej Maryi Panny, był bardzo żywy, zaczęto poszukiwać modlitwy przez wstawiennictwo Bożej Rodzicielki. Najpierw było to samo pozdrowienie Archanioła Gabriela, później dodano słowa wypowiedziane przez św. Elżbietę. Obecną formę modlitwy „Zdrowaś Maryjo” zatwierdził papież Pius V w 1566r. Za ojca Różańca uważa się jednak św. Dominika (1172-1221), któremu miała objawić się Maryja i przekazać modlitwę różańcową, której forma jednak była nieco inna niż obecnie. Ostatecznie dominikanin Lamus a la Roche (XV w.) ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Mario” (tak jak 150 psalmów) przeplatanych Modlitwą Pańską.
Modlitwę różańcową popularyzowali liczni święci. Św. Stanisław Kostka prosił, by przy śmierci dano mu do rąk różaniec, bo to najmilsza pamiątka od niebieskiej Matki. Św. Teresa z Avila jako siedmioletnia dziewczynka z bratem wyszukiwała w ogrodzie ustronie, gdzie odmawiała z nim różaniec. Św. Karol Boromeusz był jednym z najżarliwszych propagatorów bractw różańcowych. Św. Filip Nereusz nawet w nocy nie rozstawał się ze swoim różańcem. Św. Franciszek Salezy i św. Joanna de Chantal ślubem zobowiązali się do codziennego odmawiania różańca. Św. Józef Kalasanty św. Jan de la Salle i św. Jan Bosko wprowadzili codzienne odmawianie cząstki różańca świętego nie tylko w swoich rodzinach zakonnych, ale także wśród wychowanków. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort nosił przy sobie stale u pasa duży różaniec, podobnie św. Alfons Liguori.
Najwięcej do rozpowszechnienia modlitwy różańcowej w Kościele przyczynili się jednak papieże. Wśród nich pierwsze miejsce ma papież Klemens VIII który wydał 19 bulli zachęcających wiernych do odmawiania tej modlitwy, oraz papież Leon XIII. W latach 1883-1898 wydał on aż 12 urzędowych pism dotyczących różańca świętego. Można je nazwać encyklopedią różańcową. Łącznie w całym swoim pontyfikacie zostawił on 22 oficjalne dokumenty dotyczące różańca. On też wprowadził nabożeństwa różańcowe w październiku. Pius XI i Pius XII codziennie ze swoimi domownikami odmawiali różaniec. Pius XI wydał osobny dokument O Różańcu Najświętszej Maryi Panny (z 29 września 1937 r.). Papieże Jan XXIII, Paweł VI i Jan Paweł II niejeden raz w swoich publicznych przemówieniach zachęcali wiernych do ukochania tej modlitwy.

Św. Jan Paweł II – człowiek różańca

Tradycyjny cykl różańcowy składał się z trzech Tajemnic: Radosnych, Bolesnych i Chwalebnych. Ta forma obowiązywała do 16 października 2002 roku, kiedy to św. papież Jan Paweł II wprowadził czwartą tajemnicę: Światła.
Dla św. Jana Pawła II modlitwa różańcowa miała wyjątkowe znaczenie. Często ją odmawiał, mówił o niej i pisał. Znamienne, że w swoim pierwszym przemówieniu po wyborze na Stolicę Apostolską wypowiedział takie słowa:

„Różaniec jest moją codzienną modlitwą – i muszę powiedzieć, że jest modlitwą cudowną, cudowną w swojej prostocie i w swej głębi… W tej modlitwie powtarzamy wiele razy te same słowa, lecz są to słowa, które Dziewica Maryja usłyszała od Archanioła i od swej krewnej św. Elżbiety. Z tymi słowami łączy się cały Kościół. Równocześnie zaś w te same dziesiątki Różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, narodziny, narodu, Kościoła i ludzkości. Sprawy osobiste, sprawy naszych najbliższych zwłaszcza tych, którzy są nam najbliżsi, tych o których najbardziej się troszczymy, którzy nam leżą na sercu. W ten sposób i ta prosta modlitwa różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim”.

Święty Jan Paweł II wielokrotnie zachęcał aby odmawiać różaniec, zarówno we wspólnotach kościelnych jak i w naszych rodzinach. Modlitwa różańcowa jednoczy ludzi, którzy odmawiając różaniec, rozważają tajemnice życia Jezusa i Maryi.
Jest to modlitwa, która może zdziałać cuda. Dziś w tych trudnych czasach potrzebujemy pomocy Maryi bardziej niż kiedykolwiek, dlatego powinniśmy częściej sięgać po różaniec.

źródło: www.brewiarz.pl